از سال ۱۳۷۳ که با ابتکار رهبر معظم انقلاب اسلامی (دامت برکاته) اولین شعار سال اعلام شد، تا امسال که شعار رونق تولید» توسط ایشان به‌عنوان شعار سال برگزیده شد، با توجه به شرایطی که کشور در آن قرار داشته، بخش عمده این شعارها به مباحث اقتصادی کشور و بهبود شرایط معیشتی مردم اختصاص یافته است.
اما طبیعی است، همان‌گونه که حضرت آیت‌الله ‌ای در سخنرانی ابتدای سال در حرم رضوی تأکید فرمودند، رونق تولید تنها با تعیین شعار سالانه محقق نخواهد شد، بلکه این‌کار مستم تعیین راهبردها و راه‌کارهایی است که امکان اجرای آن را فراهم سازد.
البته بخش عمده راهبردها، در اسناد بالادستی از جمله ت‌های کلی طرح اقتصاد مقاومتی ارائه شده است، اما از آنجا که متأسفانه اسناد مورد اشاره در حد شایسته و بایسته مورد توجه مسئولین محترم قرار نمی‌گیرد و معمولاً در تهیه دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های اجرایی آنها تعلل و کوتاهی می‌شود، لذا در جهت تحق شعار امسال یعنی شعار رونق تولید»، چند راهکار اجرایی پیشنهاد می‌گردد.

راه‌کارهای اجرایی پیشنهادی:
شناسایی نیروهای درونزا و سایر ظرفیت‌های موجود و قابل دسترس (اعم از مادی و معنوی) در عرصه‌های مختلف با مشارکت همه دستگاه‌ها و اولویت‌گذاری و استفاده بهینه از توان آنها.
شناسایی نخبگان و متخصصین گمنام و یا شناخته شده در همه بخش‌ها و موضوعات و سازماندهی و بکارگیری عملی آنها در بخش‌های مختلف تولید.
فراخوان ایده‌های کارآمد و جدید با همکاری و استفاده از ظرفیت فکری نخبگان و فراهم نمودن تسهیلات و ایجاد فرصت مناسب برای شکوفایی استعداد آنها و اجرای ایده‌‌هایشان.
فراهم نمودن شرایط برای استفاده از نظرات کارشناسی و تخصصی افراد صاحب‌نظر (اعم از موافق یا مخالف) در قالب کارگروه‌های می در همه دستگاه‌ها و در همه موضوعات.
اتخاذ تدابیر لازم برای جلوگیری از خام فروشی نفت و سایر منابع معدنی و تبدیل آنها به مواد ثانویه و نهایی با اولویت به استخراج و صادرات مخازن نفت و گاز مشترک واقع در مرزهای کشور.
اتخاذ تدابیر لازم برای تبدیل مقالات و نتایج مطالعات علمی به محصولات تجاری، با اولویت به تولید در صنایع های‌تک و دارای تکنولوژی پیشرفته.
به روز رسانی و تقویت و توسعه زیرساخت‌های کشاورزی کشور، به شکل علمی و عملی در بخش‌های مختلف، از طریق اقداماتی مانند؛ ایجاد شبکه تلویزیونی کشاورزی و مکانیزه‌سازی فعالیت‌ها در این بخش.
اتخاذ تدابیر لازم برای حذف واسطه‌های غیرقانونی و کنترل و نظارت اصولی بر چرخه تأمین، تولید، حمل و نقل، نگهداری (انبار داری) و توزیع، در بخش‌های مختلف، اعم از؛ صنعتی و غیرصنعتی.
اتخاذ تدابیر لازم برای مشارکت مؤثر بانک‌ها در رونق تولید، ترجیحاً با عزل مدیران فعلی که تمام تلاش خود را بر بنگاه‌داری و فعالیت‌های غیرمولد و دلالی متمرکز کرده‌اند و انتصاب مدیران متخصص، با انگیزه و متعهد.
عزل مدیران صنایع دولتی یا وابسته به دولت، از جمله (به‌خصوص)، صنایع خودروسازی که ناموفق عمل کرده‌اند و واگذاری کار آنها به جوانان و مدیران متعهد، باانگیزه و متخصص.
حذف مالیات بنگاه‌های تولیدی جدیدالتأسیس، متناسب با شرایط آنها، (حداقل تا پنج سال اول فعالیت) و کاهش مالیات شرکت‌های کارآفرین و موفق در تولید.
حذف و یا کاهش سود بانکی و همچنین استمهال تسهیلات اعطایی به صنایع نوپای تولیدی و کارآفرین تا زمانی که از استحکام قدرت رقابتی لازم برخوردار شوند.
ساماندهی واردات و صادرات و جلوگیری جدی و عملی از واردات کالاهای غیرضروری و دارای تولید مشابه داخلی و استفاده از سایر روش‌های ترغیبی و تشویقی برای ایجاد رقابت سازنده در بخش تولید.
بازنگری و به روز‌رسانی و همچنین رفع اِشکالات و خلاءهای موجود در قوانین و مقررات اقتصادی، با مشارکت همزمان نمایندگان کلیه افراد حقیقی و حقوقی ذیربط و ذینفع در هر موضوع و ایجاد ثبات و پایداری در آنها.
مبارزه جدی با فساد اعم از؛ رانت‌خواری، ارتشاء، اختلاس و سایر موارد مشابه، با اولویت به پیشگیری از بروز این ناهنجاری‌ها، از طریق پاکسازی سیستم اداری، به‌خصوص در بخش اقتصادی.
تمرکز بر طراحی و بومی‌سازی ساخت ماشین‌آلات جدید صنعتی مورد نیاز کارخانجات و کمک به تأمین قطعات موردنیاز صنایع، با مشارکت نخبگان و متخصصین داخلی.
تمرکز بر بِرندسازی یک یا چند محصول خاص تولید داخل در هر بخش، در حد استانداردهای جهانی.

یادمان نرود که کشورهای چین، ژاپن و کره جنوبی هم در همین قاره قرار دارند. اما برای رسیدن به اهداف بلند ضروری است شرایط موجود را ارزیابی کرده و واقعیات را قبول کنیم. قطعاً توسعه اقتصادی کشور از مسیر تولید می گذرد. به ویژه در شرایط بین المللی فعلی که زمین و زمان با ما سر جنگ دارند، پرداختن به مقوله تولید داخل امری کاملاً ضروری است. لذا اهمیت رونق بخشیدن به تولید بر کسی پوشیده نیست و مساله اصلی عملی کردن آن است. به طور طبیعی فعالیت های تولیدی عمدتاً در بخش صنایع، معادن و کشاورزی قرار می گیرد و بدین ترتیب رونق تولید در گرو فعال شدن این بخش های اقتصاد است. در حال حاضر چنانچه بخواهیم ارزیابی کلی از وضعیت صنعت کشور داشته باشیم کافی است ببینیم که سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی فقط ۱۳% است. یکی دیگر از معیارهای فعالیت صنعتی هر کشور میزان برق مصرفی در صنعت و مقایسه آن با بخش خانگی است. در ترکیه ۶۴% برق در صنعت و ۲۳% در بخش خانگی مصرف می شود. در کشور ما بخش خانگی ۳۴% و صنعت ۳۲% از کل برق را مصرف می کند. البته که چنانچه بازدهی مصرف ا نرژی نیز به این معادله اضافه شود اوضاع بدتر خواهد شد. تعداد کل شاغلین در صنعت کشور نیز در حال حاضر ۵/۳ میلیون نفر است در حالی که فقط ۵/۴ میلیون فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار داریم. لذا همین آمار مختصر ما را به این واقعیت می رساند که اوضاع تولید و صنعت کشور بحرانی است. البته هیچ جای تعجب نیست. در شرایطی که ۸۵% اقتصاد کشور توسط بخش دولتی یا همان خصولتی خودمان اداره می شود و دولت هم از سر ناکارآمدی و انفعال نمی تواند و یا نمی خواهد حمایتی معنی دار از بخش تولید کشور به عمل آورد، اگر این بخش در شرایط مطلوبی به سر می برد جای تعجب داشت. در شرایطی که به هر ایرانی هر ماه بالغ بر یک میلیون تومان یارانه انرژی اختصاص می یابد، سود سپرده بانکی از مالیات معاف می شود، نظام بانکی جرات می کند به لطایف الحیل سودی بیش از ۴۰% از بخش تولید و صنعت مطالبه کند و هیچ کسی هم به فریادش نمی رسد، چگونه می توان انتظار داشت که خونی در رگهای صنعت و تولید جاری باشد و رمقی داشته باشد تا ضمن ایجاد اشتغال مولد، اقتصاد کشور را در مسیر توسعه قرار دهد.
تولید کشور وقتی رونق می گیرد که کار و تلاش محوریت داشته باشد وملاک ارزش باشد. وقتی که دولت دست از بنگاه داری و رانت خواری کشیده و فعالیت های اقتصادی را به مردم بسپارد. وقتی که به تولید کننده به چشم جهادگر نگاه شود نه اینکه در برخورد با فساد ناشی از تهای غلط دولت مجموعه تولید و تولید کننده زیر سوال برده شده و فضای امنیتی به این بخش نیز سرایت کند. رونق وقتی به تولید باز می گردد که به جای آنکه چند سوء استفاده کننده از تغییرات نرخ ارز و گران فروش را به دادگاه بکشانیم، به خودی های اطرافمان توجه کرده و آنهایی را به محاکمه بکشیم که با اجرای ت غلط ارزی شرایطی را فراهم آوردند که بنا به برخی گزارشات ۳۰ میلیارد دلار ارز از خارج از کشور سر در آورد. حال هم برای گم کردن رد ماجرا به دنبال آنیم که با پاسبان، شلاق و زندان نرخ ارز و قیمتها را کنترل کنیم. گویی یا از قوانین ابتدایی و اصول مسلم علم اقتصاد بی بهره ایم و یا اینکه اهداف دیگری را دنبال می کنیم. البته که جامعه رای خود را در این زمینه صادر خواهد کرد. به قول جان مینارد کینز اقتصاددان شهیر بریتانیایی اقتصاد علمی است بسیار خطرناک. نه دوست و رفیق می شناسد و نه دستور و فرمان. علم بودن اقتصاد را بپذیریم، قبل از آنکه خودش را به عنوان علم به ما تحمیل کند”. ت های دولت در بخش اقتصاد کار را به جایی رسانده که دیگر تولید و تولید کننده هیچ ارزشی در جامعه ندارد و ملت به لشکر نزول خواران تبدیل شده است. البته که اسم آن را هم گذاشته ایم مملکت اسلامی! شعار رونق تولید برای سال جاری اقدام مبارکی ا ست، به شرط آنکه از شعار فراتر رود و جامعه به این باور برسد که نظام و دولت مصمم است از این بخش مهم و حیاتی کشور حمایت واقعی کند. در اواخر سال گذشته نمایندگان مجلس اخذ سود مرکب توسط بانکها را ممنوع کردند و در پی آن شورای نگهبان مصوبه مجلس را رد کرده و ماجرا به مجمع تشخیص مصلحت نظام کشید. جای شگفتی است که مجمع نیز، نظر شورای نگهبان را تایید کرده و در عمل برای بانکها فرمان آتش به اختیار صادر کرد. جالب اینکه در جمهوری اسلامی و تحت لوای قانون بانکداری بدون ربا دیگر دعوا بر سر این نیست که اصل ربا جایز است یا نه، بلکه مناقشه بر سر نحوه محاسبه آن است! گویی فقهای شورای پول و اعتبار فتوا داده اند که نزول خواری حرام است مگر اینکه نزول اندر نزول باشد! سود مرکب یعنی بانکها به روش های متعدد نرخ بهره را به بالای ۴۰% برده و به فشردن پای خود بر گلوی تولید ادامه دهند. چگونه می توان متصور شد که در چنین شرایطی تولید رونق بگیرد؟
رونق تولید چیزی نیست که با نام گذاری به دست بیاید. برای افزایش تولید نیاز به سرمایه گذاری است . نیاز به ارتباطات بین المللی است. نیاز به امنیت است. نیاز به آرامش اجتماعی است. نمی شود با همه دنیا در افتاد، شاهرگ نقل و انتقالات مالی کشور را قطع کرد، سرمایه خارجی را فراری داد، بودجه کشور را صرف پرداخت حقوق و یارانه و دادن اعتبار به این موسسه و آن بنیاد در داخل و خارج کرد و آن گاه انتظار رونق تولید داشت. دشمن تولید، بانکداری به اصطلاح اسلامی است که کمر تولید را شکسته و با اتکاء به پشتوانه و حمایت های امنیتی، مالی و ی اقتصاد کشور را به نابودی می کشاند.
وقت آن رسیده که با آغاز سال نو دولت و مجموعه نظام پا را از شعار فراتر نهاده و ت های اقتصادی را به طرف رونق تولید سوق دهد. اجازه ندهد که شبکه بانکی کشور با عدم تامین سرمایه در گردش مورد نیاز، تولید کشور را به نابودی کامل بکشاند. اجازه ندهد که سازمان امور مالیاتی، سازمان تامین اجتماعی و بسیاری سازمانها و نهادهای دیگر بدون رعایت قوانین کشور هر یک لگدی به پیکر نیمه جان صنعت و تولید کشور بزند. البته که سابقه تاریخی ما نشان می دهد که دولت نمی خواهد و یا نمی تواند چنین و چنان کند و همواره نه تسهیل کننده که تضعیف کننده تولید بوده است. در این صورت باید آرزو کنیم که حداقل دولت کاری نکند! دولت مردانمان، نمایندگان مجلس مان و سایر کارگزارانمان که خود را سرمایه نظام می دانند، به اخذ حقوق های نجومی خود بسنده کرده و سر خود را گرم کنند تا شاید از این طریق گره کارها گشوده شود.

تولید یا فرآوری، از اصطلاحات علم اقتصاد، به معنی تهیه کالا و خدمات مورد نیاز با استفاده از منابع و امکانات موجود است؛ و بر دو نوع است، تولید مداوم و تولید متناوب. فعالیّت تولیدی سلسله اقداماتی است که برای تبدیل منابع به کالا‌های مورد نیاز صورت می‌گیرد. واژه Production در لغت به معانی استخراج، فراورده، محصول، کار، عمل، نتیجه، ارائه و تولید آمده‌است.
تولید یا ساخت نام صنعت بسیار مهمی ست که از ماقبل تاریخ ایجاد شد. شاید بتوان تولید را اولین صنعت بشر دانست. نیاز به تولید، منجر به پیشرفت تمام رشته‌های مهندسی شد.
تولید یا فرآوری، از اصطلاحات علم اقتصاد، به معنی تهیه کالا و خدمات مورد نیاز با استفاده از منابع و امکانات موجود است. فعالیّت تولیدی سلسله اقداماتی است که برای تبدیل منابع به کالا‌های مورد نیاز صورت می‌گیرد.
در اقتصاد، خلق مطلوبیت از طریق فعالیت انسانی است. تولید از نظر علم اقتصاد، دربردارنده خلق اشیا توسط انسان نیز هست؛ ولی شامل دیگر فعالیت‌های خدماتی، چون حفاظت و نگهداری، پاکیزه‌سازی و . هم می‌شود.

تولید کل
تولید کل که گاهی به آن محصول کل یا تولید فیزیکی کل نیز گفته می‌شود، عبارت از ماکزیمم مقدار محصولی است که می‌توان با هر ترکیب خاصی از نهاده‌های متغیر و ثابت تولید نمود.
در واقع توابع تولید کوتاه‌مدت، کل مقدار محصول را به مقدار نهاده متغیر ارتباط می‌دهند. یادآوری این نکته ضروری است که تولید کل مربوط به یک محصول است. به عبارت دیگر نمیتوان مقادیر کالا‌های مختلف را با یکدیگر جمع کرد؛ بنابراین تولید کل فقط در ارتباط با یک محصول همگن تعریف می‌شود.

تولید نهائی
تولید نهائی یا محصول نهائی عبارت از محصول اضافی، حاصل از به‌کارگیری یک واحد اضافی نهاده متغیر است. به بیان دیگر تولید نهائی در هر سطحی از محصول، خالص اضافه شده به تولید کل در اثر اضافه نمودن یک واحد بیشتر نهاده متغیر است.

تولید متوسط
تولید یا محصول متوسط یک نهاده متغیر، مقدار محصول تولید شده به ازاء هر واحد آن نهاده در هر سطحی از محصول است. به بیان دیگر برای محاسبه مقدار تولید متوسط یک نهاده متغیر بایستی مقدار تولید کل مربوط به نقطه موردنظر تابع تولید را بر تعداد واحد‌های نهاده متغیر تقسیم نمود.
در تعریف تولید متوسط نیز توجه به نکات زیر اهمیت دارد:
۱- تولید متوسط در هر سطحی از محصول تعریف می‌شود. ۲- تولید متوسط مربوط به یک نهاده متغیر در تولید یک محصول خاص است. ۳- سایر نهاده‌های تولید ثابت فرض می‌شوند.

تولید مداوم
در صنایع اتفاق می‌افتد که برای مدت طولانی مشغول تولید یک محصول خاص می‌باشند. مانند کارخانه‌های سیمان و.

تولید متناوب
در صنایعی دیده می‌شود که انواع محصولات را با ابعاد و مشخصات متفاوت تولید می‌کنند و جریان تولید در آن‌ها مداوم نیست مانند تولید کنندگان لوازم خانگی.

رونق تولید در شرایط تحریم
رهبر معظم انقلاب در تاریخ ۱۳ فروردین سال ۹۵ در مور ضرورت توجه به تولید و راهکار‌های رونق تولید فرموده بودند: انکار نمی‌کنم که تحریم‌ها در رونق تولید تأثیر منفی دارد، اما این را انکار می‌کنم که این تحریم‌ها بتواند برنامه ریزی‌ها را برای رونق تولید با مشکل مواجه کند. بنده نگاه می‌کنم به بخش‌هایی که حتی تحریم‌های دشمن در آن بیشتر بوده است، اما به همت مدیران و کارگران تولید پیش رفته است.
در دولت باید تصمیم گرفته شود که هیچ یک از اقلام مصرفی از قلم و کاغذ گرفته تا ساختمان سازی، مواد و مصالح از خارج وارد نشود.
ایشان در ادامه سخنرانی‌های خود گفتند: حرف زدن زیاد در مورد فساد فایده ندارد. با گفتن از ی دست بر نمی‌دارد. مسئولان رومه نیستند که در مورد فساد حرف بزنند. من و شما باید وارد بشویم و مقابله فساد به معنای واقعی کلمه بایستیم.
همه مسئولیت دارند، اما برخی مسئولیت بیشتری دارند. کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و آمریکا نیست در داخل کشور است. در طول این سال‌ها مدیران ایرانی کار‌های بزرگ تری انجام داده اند و مسئله تولید را نیز می‌توانند حل کنند.